RonahîSerxwebûn
Uygarlık tarihi, bir anlamda da egemenler ile ezilenler arasındaki mücadelelerin tarihidir. Gerek başka halklar ve gerekse kendi halkları üzerinde kurdukları baskı ve sömürü sistemleri ile iktidarlarını sürdüren egemenlere karşı ezilen halklar ve değişik toplumsal kesimler çeşitli yol ve yöntemlerle özgürlük ve demokrasi mücadelesi yürütmüşlerdir.
Kürdistan halkı da uzun tarihi boyunca değişik sömürgeci güçlerin işgal, istila ve sömürgeleştirme saldırılarına karşı sürekli mücadele içinde olmuştur. Tarihin değişik dönemlerinde yaşanan Kürt halk isyanları bunun kanıtları olduğu gibi kendi dilini, kültürünü ve kimliğini koruyabilmek için sürdürdüğü çabalar da, bu direnişin bir ifadesidir.
Türkiye egemenliğindeki Kürdistan parçasında 40 yıldır yürütülen mücadele, Kürdistan tarihinin en uzun soluklu ve etkili mücadelelerinden birisidir. Bu mücadelede silahlı halk savaşı yönteminden siyasal, kültürel mücadele yöntemlerine kadar birçok yol ve yöntem denenmiştir. Bugüne kadar sürdürülen mücadele çeşitli kazanımlara yol açmasına, Kürdistan halkına dönük tarihten silme ve kimliksizleştirme politikalarını boşa çıkartmasına ve halkımıza kimliğini, dilini, kültürünü sahiplenme kararlılığı kazandırmasına rağmen henüz kalıcı bir çözüm aşamasına ulaşmış değildir.
Silahlı halk savaşı ile kalıcı çözüme ulaşma çeşitli nedenlerle sağlanamayınca yaşanan kilitlenmeyi gidermek ve sorunu daha fazla kan dökülmeden çözüme taşıyabilmek için siyasal mücadele seçeneği devreye sokulmak istenmiştir. PKK hareketinin 1993 yılından beri ısrarla geliştirmeye çalıştığı siyasal çözüm yolu birçok kez kesintiye uğramakla birlikte 21 Mart 2013 tarihinde Sayın Abdullah Öcalan’ın Newrozdeklarasyonu ile yeni bir aşamaya ulaşmış bulunmaktadır.
Tutuklu bulunduğu İmralı adasında devleti temsil eden bir heyet ile Kürt sorununun siyasi çözümü konusunda tartışmalar yürüten Sayın Öcalan, yeni sürecin önünü açmak için silahların susması ve çatışmasızlık konumunun sağlanmasını başlangıç adımı olarak görmüştür. Bu amaçla gerilla güçlerinin Medya Savunma Alanlarına çekilmesi süreci başlatılırken, devlet güçlerinin de operasyon ve saldırılarını durdurması istenmiştir. Çözüm sürecinin birinci aşaması olarak nitelendirilen bu aşama ardından ağırlıklı olarak devlet cephesinden adımların atılması gereken ikinci aşamaya girilmiştir. Devlet ve hükümetin yasal bazı düzenlemeler başta olmak üzere süreci ilerletecek kararlar alması ve adımlar atması gerekmektedir.
Geçmişteki örgütlenme ve kendini ifade etme haklarını sınırlayan ırkçı, antidemokratik, inkarcı ve asimilasyonist yasaların değişmesinde elbette ki Kürdistan halkının mücadelesi ve örgütlü gücü en büyük rolü oynayacaktır. Nasıl ki bugün Kürt sorununun çözüm tartışmaları aşamasına gelinmesini sağlayan Kürdistan halkının önderliği ve mücadelesi ise bundan sonra kalıcı çözümlere ulaşmayı ve Kürdistan halkını özgürlüğe taşıyacak adımlar atmayı sağlayacak olan da yine bu halkın öncülüğü ve örgütlülüğüdür.
Kürdistan Halk Önderi İmralı cezaevindeki yoğunlaşmaları sürecinde hegemonyacı-iktidarcı sistemle birlikte Kürdistan sorununa geçmişte önerdiği çözüm perspektiflerinin de derin bir analizini yapmış ve ulus-devlet anlayışının kapsamlı bir eleştirisine ulaşmıştır. Geçmişin ulusal kurtuluşçu, bağımsız ulus-devlet kurma hedefli mücadelelerinin kapitalizmin yedeğine düşme ve onu güçlendirme ile sonuçlandığını tespit ederek, bunun yerine farklı millet, inanç ve kültürlerin bir arada, eşit yaşamasına olanak veren Demokratik Konfederalizm perspektifini geliştirmiştir.Bu temelde Kürdistan halkının özgürlük sorununun çözümünün bağımsızlık ya da federasyon temelindeki çözümlerden değil, sınırların değişmesini dayatmadan bir arada özgürce yaşamaya olanak verecek demokratik özgürlükçü çözümden geçtiğini ifade etmiştir.
Kürdistan Halk Önderi, uygarlık tarihi boyunca geniş halk kesimlerinin iktidara bulaşmadan kendi kendilerini yönetme ve her türlü sorunlarına kendi çözümlerini geliştirerek devlete paralel halde yaşamlarını sürdürmelerini Kürt sorununun çözümü için de ilham verici olarak değerlendirmiştir. İktidar hedefli ve birbirinin varlığını kabul etmeyen yıkıcı çekişmeler yerine, toplumların farklılıklarının zenginlik olarak değerlendirilip bir arada eşitçe ve özgürce yaşamalarını sorunları çözmenin temel yolu olarak görmektedir. Ahlaki ve politik toplum olarak değerlendirdiği; devlet ve iktidar dışı, kendi kendini yöneten, yaşamının her türlü kararını kendi özgür iradesi ile alıp kendisi uygulayan toplum biçimini, özlemi duyulan toplum biçimi olarak değerlendirmektedir. Devleti yıkma hedefine kilitlenmeden, ona paralel olarak kendisini özgürce örgütleyip yaşamını örme olarak tanımladığı bu sistemi, Kürt sorununun çözümünde de sonuç alıcı bir yol olarak değerlendirmektedir.
Bu amaçla başta bir zihniyet devrimini gerekli görmektedir Sayın Öcalan. Akademiler yoluyla bu zihniyet devrimini gerçekleştirecek, kooperatiflerle ekonomik yaşamını örgütleyecek olan Kürdistan toplumunun komün ve meclisler içinde örgütlenmesini gerçekleştirerek yaşamını özgürce örebileceğini ifade etmektedir.
Bu tarz bir örgütlenme, toplumun devlet kurumlarına bulaşmadan, onlara dayanmadan ve muhtaç olmadan, dolayısıyla da kendi öz iradesiyle yaşamını sürdürmesine olanak tanıyacaktır. Devlete dayanmadan kendini vareden toplum, devlet karşısında da güçlü toplumdur; icazete ihtiyacı yoktur. İradeli olduğu sürece, istemediği dayatmalara boyun eğmesi düşünülemez.
Toplumsal tüm kesimlerin kendi özgül çıkarları temelinde devlet dışı sivil yapılanmalar olarak örgütlenmeleri, devletin yanı sıra bir güç olmaları anlamına gelir. Böylece devletle yan yana kendilerini varedebildikleri gibi, devletin kendilerine dönük saldırılarını göğüsleme şansına da sahip olurlar.
Kürdistan Halk Önderi, Kürt sorunundaki kördüğümleri çözmenin temel yolunun Kürt toplumunu devlet dışı sivil toplum halinde örgütlemekten geçtiğini belirtmektedir. Türk devletinin katı, ‘tekçi’ mentalitesini, uygulamalarını, ırkçı yasalarını aşmanın en etkili yolu, Kürdistan halkının devletin icazetini beklemeden ve bu tekçi anlayışın hemen aşılamayacağını da bilerek, kendi özgür-özerk yaşamını örmesidir. Türkiye toplumuna derinliğine işlemiş olan ırkçı-milliyetçi anlayışlarca dumura uğramaktan kurtuluşun yolu da buradan geçmektedir.
Türkiye toplumunun uzun vadede demokratikleşmesi mücadelesini kesintisiz sürdürüp onu da sivilleştirmeye paralel olarak, Kürdistan halkının kendi özerk-özgür yapılanmasını yaratması er geç devleti de bu gerçeği kabullenmeye zorlayacaktır. Sorunların düğümlendiği noktada düğümü çözme çabaları yeni kördüğümlere yol açıyorsa, doğru olan ısrarla kördüğüme asılıp onu daha da çözülmez hale getirmek değil, çözülmesi koşullarını yaratmaktır. Kürdistan toplumunun sivilleştirilmesi, sivil toplum olarak örgütlendirilmesi, bu kördüğümlerin çözülmesinin yolunu açacaktır.
Anadil eğitiminden, kendi ekonomik yaşamını örmeye, kadın özgürleştirilmesi adımlarından Kürt halkının kimliksel-kültürel ve savunma sorunlarının çözümüne kadar devletin yasallar çıkarmasını beklemeden harekete geçmek ve bu alanlarda Kürdistan halkının sivil örgütlenmelerini yaratmak, çözüme gitmenin en etkili yoludur.