Nujiyan Erhan
Koşuyorum…
Çıplak ayaklarımla, sana koşuyorum
Yorulmaksızın
Sıcaklığın yakıcı olsa da
Direniyor tabanlarım
Umuda doğru adımlarım
Çatlamış dudaklarım
Adını sayıklıyor
Dinmeyen hiç bitmeyen duam
Sana koşuyorum
Terim tuzlu akıyor şakaklarımdan
Heyhat yanmıyor yaralarım açılsa da her ter damlacığında
Koşuyorum
Ve
Patikaların sırdaşı oluyorum
Acılarımı paylaşıyor
Seni anlatıyorum
O da anlatıyor
Seni
Benden önce seni tanıyor
Seni seviyor ve seni özlüyor
Dinliyorum sessizce
Ve susarak özlemeye başlıyorum seni
Susarak sevmiştim
Seni ve suskunluğumla
Büyümüştün içimde,
Söylenemeyen sözlerin sancıları sarsa da bedenimi
Uzaklara aldırış etmiyor yüreğim
Biliyor ki uzaklar beyinlerde
Sense hep yanı başımda
Sen hep sol yanımdasın
Sen en zorlandığım zamanda
Sen en zorlandığım mekânda ve anda
En küçük zerremde saklısın
Göz kırpışlarım
Ve görmenin en dingin aralığında varlığın
Varlığında umuda koşar çaresizliklerim…