Roza Amed
Geniş düz yollara alışmış ayakları nasıl da yürüyecekti bu patika dedikleri dar taşlı engebeli gerillanın yolunda. Ayakları yeniydi, nasıl alışacaktı? Daha birkaç adımda kendisini yerde bulmuş, ayaklarını incitmişti bile. Nereden bilebilecekti ki patikanın onun ayrılmaz bir parçası olacağını. Sevgilerinin, özlemlerinin taşıyıcısı olacağını. Nereden bilebilecekti ki düşüncelerinin, hayallerinin bir parçası olacağını.
Günler gittikçe onsuz gerilla yaşamının eksik kalacağını öğreniyordu. O da yoluna yoldaş oluyordu. Bir sırdaş oluyordu patika gerillaya. Ve saklıyordu yüreğine, bir bir gelip gidenleri. Bazen gözü yaşlı gerilla ayrılıklarına bazen de ağız dolusu gerillanın kahkahalarına, buluşmalarına tanıklık ediyordu. Bazen dönüşü olmayan vedalara…
En çok da o dokunuyordu ya patikanın yüreğine. Ne kadar da ağır geliyordu o vedalar. Ne kadar da zordu bu vedalar. Patikanın başından patikanın sonuna doğru her adımda işlenir gerillanın yüreği. Hoştur ya birinin sonunda başka biri başlar hiç bitmez patikalar. Gerilla yaşadıklarını, göremediklerine selamlarını bırakır, yapamadıklarını, dillendiremediklerini de bırakır patikaya. Patikada saklanır gerillanın emanetleri.
Öyle ya patikaların da sırları vardır onlar da gerillaya emanet. Gerilla da sırlarını fısıldar o hep gelip giden bazen de kendisini özleten mekaplarla. Tek tek ard arda gelip giden kaç mekap olmuştur bu patikalarda ve siz onların sohbetlerini duydunuz mu hiç. Neler neler yaşadıklarını, neler neler konuştuklarını… Dolunaylı uzun sohbetlerini bir tek onlar bilir onlar. Kan ter içinde bir çatışmadan çıkan bir gerillanın mekap izlerini nasıl sakladıklarını gördünüz mü patikaların? Nasıl da patikaların bir anda görünmez olduklarını gördünüz mü? Ya bir dağın eteklerinde yolunu kaybetmiş bir gerillaya nasıl da yol olduğunu, ulaştıran olduğunu gördünüz mü hiç. Patikalar gerillanın ayrılmaz yol arkadaşı, sırdaşı.
İkisi birlikte ne kadar da uyumlu. Upuzun bir patikada onlarca gerilla. Zulalarında umutları, özlemleri birkaç yoldaşın emaneti, defterleri, kalemleri ve birkaç günlük ekmekleri. Yürekleri başlamış olan yolculuğun heyecanını taşırken mekaplar patikayla uzun bir sohbete koyulmuş. Başlanan ama hiç bitmeyen bir sohbet bu. biri dururken diğerinin başladığı bir sohbet. hep devam edecek bir sohbettir, patikayla mekaplar arasındaki sohbet.