Düşmanı çılgına çeviren kahkahalar daha yükselmişti…
Akademide Önderliğin yetiştirdiği bir can daha “bu sıcaklığı ve sizden aldığım gücü ülkeye yansıtacağıma söz veriyorum” diyerek gelmişti ülkeye. Evet Nergiz yoldaşın ilk durağı Cudi olmuştu. Pratik sürece yeni katılan “nazik, hassas, ince” diye tabir edilen Nergiz’in pratikteki yaklaşımlarına arkadaşlar şaşırıyordu. Tüm olanlar karşısında hakimiyeti elden bırakmamış ve her zamanki merakıyla sorular soruyordu. Aslında Nergiz’in özgürlüğü ve arayış çabaları sorularına da yansımıştı ve soruları çok derinleşmişti. Arkadaşları ondaki bu değişikliği fark etmiş garip bir şaşkınlık ve ince duygularla onu izliyorlardı. Nerede eski Nergiz, o ince hassas; şimdi karşılarında duran sanki yıllardır. Savaşta kalmış, savaşın tecrübelerinden tutalım en ince ayrıntılarına kadar özümsemiş yılların gerillasıydı.
Soğukkanlı, sakin ve moralli yaklaşımı arkadaşlarına daha da güç veriyordu. Nergiz ilk olarak bir şehit arkadaşı görüyordu. O da Çiya arkadaştı ve karşısında boylu boyunca uzanmıştı. Yoldaşına baktığında kendi kendine şunları söyledi. “Düşman zalim, düşman acımasız, düşman kan içiyor Ülkemde. Onun için bende acımasız olmalıyım.” Demiş. O kadar soğukkanlı davranması, yoldaşlarına baktıkça yüreği göçüyor, duygusallığı daha da artıyordu. Düşmanına duyduğu kini ve nefreti dünyalara sığmıyordu. Tabi yoldaşlarına sevgisi bundan bir kat daha fazlaydı. Ve Nergiz arkasında hiçbir zaman bitmeyecek tıpkı kendi gibi güzel olan Nergiz çiçeğinin tüm güzelliğini bırakarak ayrıldı aramızdan, özgürlüğün en doyumsuz tadına ulaşmanın mutluluğu ile güler yüzü aynı biçimiyle kalmış ve tüm yoldaşlarının belleğine kazınmıştı…
Sıcak saklayın gecelerimi
Geçici ayrılık benimkisi
İlk yaz çiçeğine gebeyim
Ağıtlar yakmayın ardıma Ben Ölmedim, Ölmeyeceğim
Baharında Nergiz iken, zemheride kardelenim ben…
O da yapının yoğunluğu gibi yeni gelmişti Cudi’ye. gerillaya geleli uzun süre olmuştu. Savaşın ateşinde çelikleşmiş iradeyi sınayan bu meydanda güçlenmişti. 1996 yılında Önderlik sahasından gelmişti. Rêber yoldaşın partiye olan bağlılığı iradesini her koşul altında göstermesine neden olurdu. Herkes onun güçlü iradesinden moral alıyordu. Olaylar karşısında tahammülsüzlüğü üslubunda yansıyordu. Bu durum onu zorluyordu. Ama yaşamdaki irade güçlülüğü cesareti moraliyle belirgin bir yeri vardı. Sıcak ruhunun getirdiği yumuşaklık, kaba görünüşü altında gizlenemiyordu. Hele böylesi bir anda bir yandan savaşta kazandığı tecrübelerle çevresine destek olmaya çalışırken bir yandan da yoldaşlarına bakıyor. Hepsini tek hareketle kucaklamak istiyordu. Yükü ağırdı güçlü iradesi ile bu yükü zaferin doruğuna taşımanın sevincindeydi. Biliyordu geleceklerdi bu yükü omuzlayacaklar çoktu ve Rêber bunun rahatlığı ve sevinciyle kapadı gözlerini…
Can var verilecek
Yoldaş var ayakta
Halkımıza can feda
Zafer yakında
Nasılda belliydi onun bölüğe geldiği mangalardan yine sıcak gülüş sesleri yükseliyordu. Onun simasında bakan bir insan dürüstlüğü, samimiyeti, duygusallığı hemen anlayabilirdi. Ondaki fedakarlık ve görevlere bağlılığı daha da belirginleşmişti. Rezan yoldaş 1995 yılında Gundik köyünde katılmıştı gerillaya. Gerçektende ismi gibi Rezan’dı. İlk defa köyünün kuryesi olmuştu ve ardından alanlar arasında kuryelik yapıyordu. Onun için bir yerden yalnız bir kere geçiş yeterliydi. Arazide oldukça güçlüydü. Umudun savaşçılarının öncüsüydü o. Kendisine teslim edilen grupları büyük bir hassasiyetle yerlerine ulaştırıyordu. Bu pratikçilik başlı başına bir moral kaynağıydı. Sürekli görevlerde olduğundan bölüğün yanında kalamıyordu. Geldiğinde de çok kısa zamana birçok şey sığdırıyordu. Okuma-yazma bilmiyor, derslere yüksek coşkuyla katılıyordu. Ailesinden aldığı terbiyeyi parti terbiyesi ile bütünleştirmiş olgun davranışları ile yaşamına yansıtıyordu. Acıyı, sevinci her şeyi paylaşıyordu yoldaşlarıyla…
Yine görevden dönmenin yorgunluğuyla dinlenmek için bir köşeye çekilmişti. Operasyon nedeniyle o da diğerleri gibi şikefte girmişti. Herkes konuşup gülerken Rezan arkadaş uyumayı seçmişti. Çünkü yaklaşık dört gün olmuştu uyumayalı ama arkadaşları onun uyumasına fırsat verir miydiler? O da onu anlamış ve uzandığı yerden kalkarak coşku seline katılmıştı. Rezan arkadaş sohbetlerle katılmasıyla gönüllerin derinliklerinden kopup gelen ve düşmanı çılgına çeviren kahkahalar daha yükselmişti. Coşku seli çoğaldıkça çoğalmış ve Rezan’ın rezanlığı ile yayılmıştı ülkeye…
Kömür karası gözleriyle yerinden doğrulan Adar yoldaş her zamanki girişkenliği ile yine belirivermişti. Deli dolu akan yaşamı belki biraz toycaydı. Ama hiçbir boşluğu kabul etmeyecek kadar capcanlıydı. İşte onun için üç tabakalı mağara arkalarından çıkıp ön mevzide çarpışan arkadaşlara doğru ilerledi. Savaşma ısrarını belirtiyordu. Zaten Cudili kıza da bu yaraşırdı. Yakınlarındaki Spindarok onun direnişini duyacak orada direnişi ile sembol olan teyzesi Adar’ın ismine layık olacaktı. Yaşamda kendisini hiçbir şeyden geri bırakamazdı; yoldaşlığa hizmette düşmana yönelimde görevlerde tartışmalarda kültürel zenginliğe her zaman için parti yaşamını renk mozaiğinde canlı bir motif olmasını bilmişti. Son olarak kararlı direnişini şu sözlerle not defterine yazmıştı.
“alçaklar size asla teslim olmayacağız.” Beş defa bunu tekrarladıktan sonra “biz imha olsak ta Apo hapiste olsa da unutmayın ki binlerce Apo var. intikamımızı sizden alacaklar namusluca ve şereflice ölmek insana gurur veriyor” demişti. Yoldaşlarına olan beklentisiyle gözü arkada kalmaması için bu mesajı bırakmıştı. Adar’lardan ona kalan direniş ve intikamın mesajını zaferle taçlandırmak artık boynumuzun borcu olmuştu.
Mücadele Arkadaşları