Gülnaz Karataş (Beritan Hevi)
Bir kuş uçuyor gökyüzünde
Bir beyaz güvercin
Daldan daha konuyor, insanları selamlıyor
Sonra çok geçmeden bir silah sesi
Pat… pat… pat…
Zavallı kuş henüz hayata doymamışken
Ölüyor, öldürülüyor
Beyaz tüyleri kana bulanıyor
Bir genç konuşuyor, susturuluyor
Bir insan özgür olmak istiyor
Bir an için özgür yaşıyor, sonra öldürülüyor
Gözleri yaşlı Kürt kadını
Konuştuğu için dövülen oğluna ağlıyor;
Düşüncelerini, kimliğini söylediği için
Dövülen oğluna, oğullarına
Ama artık bu susturulan halkın
Yumrukları havada, başları dik:
“Özgürlük istiyoruz, barış istiyoruz”
“İnsanca yaşamak istiyoruz”
Binlerce silah sesi
Pat… pat… pat…
Ama bu susturulan halk
Korkmuyor kaçışmıyor
Yumrukları havada, başları dik:
“Özgürlük istiyoruz, barış istiyoruz”
“İnsanca yaşamak istiyoruz”
Bu halk, bu insanlar
Bundan böyle susturulamazlar.