– Yaşam, mücadele öğreticimiz olan Önder APO ile birlikte kalmak ve verdiği eğitimlerde yer almak bizler için büyük bir şanstır. Bu bağlamda hep biz kadın arkadaşlardan önderlikle ilgili anılarını istediğimizde gözleri derinliklere dalar ve uzun bir yolculuğa çıkarlar.
Tekrar o anları yaşamak için geçmişle sanki amansız bir mücadeleye tutulurlar. Toparlanmak ve o anları anlatmak için şimdiden kopup geçmişle kısa bir yolculuğa çıkarlar. Geri döndüklerinde o anlara dalmak onlara güç vermiş ve dinçleştirmiş olmalı ki karşında durup kararlı bir şekilde hazırız der gibi gözbebeklerine bakıyorlar. Yürek ve beyinleriyle harmanladıkları sözler onların bir parçasıymış gibi dökülür dudaklarının arasından. ”O anılar o kadar anlamlı ve dolu idi ki şu an onları düşünmek dile getirmek bile bize güç veriyor, yaşadıklarımızı daha da anlamlaştırıyor.”
– Biz de o anlam deryasını sizlerle paylaşmak için: Reha arkadaştan önderlikle yaşadıklarını bizimle paylaşmanızı istiyoruz dediğimizde birden sessizleşiyor ve uzun bir süre öyle kalakalıyor. Her ne kadar zorlanacağını anlatamayacağını söylese de kısa bir röportaj yapabiliyoruz. Sonra başlıyor anlatmaya, yanımızda oturmuş ama yüreği o anların içinde anlatıyor…
‘Önderlik gerçeğini ifade etmek güç de olsa, hakkınıistenilen düzeyde vermesek de bazı yanlarıyla o dönemde yaşadıklarımı dile getirmek istiyorum.’ Diye başlıyor sakin ama bir o kadar da kararlı bir sesle.
– ‘Önder APO’nun en çok dikkatimi çeken özelliği, klasik bir Önderlik olmamasıydı. Çünkü o bizlerin Kürt halk Önderi diye ifade etiğimiz tanımı aşan evrensel bir Önderlik özelliğini taşımaktadır. Çok yönlü olmasından kaynaklı, evrende var olan her şeye ilgiliydi. İçi içine sığmayan, yerinde durmayan, kendisi olduğu kadar herkesin olabilen bir Önderliktir, O. Her anı, her saniyesi, her günü yoğunlaşma ve mücadele idi. Tüm zamanı planlı ve programlıydı. Örnek mahiyetinde futbol, voleybol, basketbol oynarken bile mutlaka bir amaç ve hedef çerçevesinde oynardı. Kişilikleri çözümler yoğunlaştırır ve eğitirdi. Oyun sahasını mücadele sahası olarak ele alırdı. Kazanmak için yüksek bir tempo ve yaratıcı taktiklerle başarılarına başarı katarsın anlayışı hâkimdi. Yenilgiyi hiç hazmedemezdi. Yüksek başarılar gevşetmez tersine mutlak başarı tarzı süreklileştirirdi.
Önderlik için mücadele sonsuzdu
Bizdeki gibi devrime kadar ya da devrim sonrası öncesi yoktu. Mezarda da olsa mücadele sürerdi. Sıradanlığa, rastgeleciliğe büyük öfke duyardı.
Yaşam kutsaldı
Onu dolu, anlamlı ve hakkını vererek yaşamalıydı
İnsanın diğer türlüsünü yaşaması yaşama hakaretti, Onun için. Güdülmek korkunç bir kötülüktü. Bunun için insanın özgür irade sahibi kılınması olmazsa olmazlardandı. Başkalarına dayanarak yaşamak ya da var olmaktan nefret ederdi. Bunu çirkinleşme olarak nitelendirirdi. Özellikle geleneksel ve özgüvenden yoksun kadın gericiliği (köleliği) ile muazzam mücadele ederdi. Kadın özünü açığa çıkarmalı ve güçlü bir iradeye kavuşturmak için kadına güven verirdi. Tarihi gerçekliği ile buluşturur, mücadele gereçlerini güçlendirirdi.
– Sohbet sırasında bir ara duruyor derin bir soluk alıyor, o güne yüreğinin ne kadar özlem duyduğu gözünden okunabiliniyordu. Tekrar devam ediyor kopmak istemezcesine dalıyor o anların, derinliklerine.
– Önderlik bulunduğu ortamı cennete çevirirdi, bu soyut bir durum değildi. Örneğin kaldığı mekâna büyük anlam yüklerdi. Amaç edindiği ütopyayı kaldığı bu mekânda pratikleştirirdi. Bir çiftlik içinde akademi kurmuştu. Soğuk havalarda kapalı mekânlar yani binalarda sıcak havalarda açık alanlarda eğitim görülürdü. Çevrede her türden meyve ağaçları, çiçekler, güvercinler, ördekler v.s. bulunurdu. Önderlik orada bulunan her varlığa büyük bir itinayla bakar ve ilgilenirdi. İnsanlar, insanlar arası ilişkiler ve bu ortamın düzenini muazzam bir şekilde örgütlüyordu. Estetik de esas bir ilke idi önderlik için, insan kendisinden çevreye ve yaşama kadar her şey bir ahenk içinde olurdu. Bu da güçlü bir maneviyatın oluşmasını sağlar ve orada bulunan insanlar da güzellik olarak yansımasını bulurdu. Çünkü insan kendi anlamına varırdı.
Bir de önderlik doğal bir insandı. Kimse önderlik karşısında sıkılmazdı yeni karşılaştığı tanıştığı bir insanla, öyle doğal bir diyalog geliştirirdi ki… O insan önderliği yıllarca kendisiye arkadaşlık yapmış biri gibi hissederdi…
– O anların yarattığı özlem ve tabii ki yaratığı azim, tecrübe, inanç, özgüvenle gözlerini kaldırıyor ve bize bakarak konuşmasını sonlandırıyor.
Reha