İnsanlar birçok defa bu soruyu sorarlar. Bu çelişkiyi yaşamalarında çok doğaldır. “Dağlarda bu kadınlar ve erkekler nasıl yaşıyorlar”? diye. Normal yaşam koşullarına göre birçok zorluğu var elbet. Fakat kendin halkının özgürlüğü için mücadeleye adamışsa ve o hedefine kilitlenmişse hele birde halkı ve ilkesi zordaysa, zor koşullar bir şeyi ifade etmez. O zorluklar insanı amacından uzaklaştırmaz. Zorluklar ne olursa olsun büyük coşkuyla zorlukların üstesinden gelebilir. Çünkü ne için savaştığını ve ne için yaşadığında bilir. Aslında bazen de gerillalarda soru sorarlar. “İnsanlar bu sıkıcı ve boğucu şehirlerde nasıl yaşıyorlar” diye ya da bazen “biz eskiden o şehirlerde nasıl yaşadık” diye. Elbette dağlarda elinde silahıyla yaşamak ve dünyaya kafa tutmak çok daha farklıdır hani…onun içini bu zor koşuları dünyaya değişmeyiz.
Şimdi bunları neden yazıyorum diye soracaksınız. Evet bir iki gündür halka ilişki biriminde iki Karker ve Bilal arkadaşlarla göreve gelmiştim ve bol bol köylü gördük. Böyle acayip sorular soruyorlar onlar gittikten sonra bizde yoruluyoruz gerilla olarak. Birde arkadaşların işi gereği sicil elbiselerin giydiklerinde bir gerilla olarak bol bol takılıyorum onlara. Dağlarda yaşamak ve sivil giyinmek hemen dağlarda yaşamak farklılığın görüyor insan. Sivil olmak yetmezmiş gibi birde Bilal arkadaşın kotu ona dar gelince iş daha da komikleşiyor Heval Bilal. Al işte sana bol bol yazacak konular diye takılmadan edemiyor. Ama şunu açık söyleyeyim ki gerilla elbiseleri gibisi yok gerçekten.
İnsanı güzelleştirip biçim veriyor. Aynı zamanda çok rahattır da. O daracık kot ve badiler en sıkıntısını çok iyi bilirim. Zaten Karker arkadaşı görecektiniz. Sivil elbiselerle normal halinden daha zayıf görünüyordu. Sanki o şişko iri yapılı arkadaş gitmişte yerine başkası gelmişti. Ama askeri elbiselerde arkadaşlar daha iyi görünüyorlar. Fakat insanı güzelleştiren fiziki biçim değil özdür ödünü koruyan herkes çok daha güzeldir.
Bu iki üç gün içinde birde iki anne gördüm, onları görünce içim parçalandı. Ve bir kere daha anladım ki kadın olmak ne kadar çok zor olduğunu. Beni kucakladılar o an bir kadın olmanın içtenliğini daha derinden hissettim. Belki de bizleri bir geleceğin umudu olarak gördüklerinden olmalı… bir de kadın olmanı acısını yaşama tecrübelerinden yola çıkarak daha iyi biliyor ve anlıyorlar.
ÖZGÜRLÜK
Özgürlük hiçbir zaman bedelsiz olmaz. Bütün ulus ve toplumlarda verilen mücadele ve savaşlar, özgürlük içindir. Özgürlük deyince kulağa ne kadar hoş geliyor değil mi? ama gelgelelim bir de özgürlük için dökülen kanlar, verinle bedeller de bir o kadar güzeldir. Verilen canlar, gencecik insanlar, taptaze bedenler. Ne kadar güzellerdi. Ne kadar güzel ütopyaları vardı gelecek için. Ama bugün Aptal Türkiye (kusura bakmayın ama yakıştıracak başka sözcük bulamadım, o kadar öfkeliyim ki ne söylesem yerinde olur) özgürlük savaşçıları için çağrı yapıyor, “özgürlük bir telefon kadar yakın” diye. Ben de size diyorum ki ey ahmaklar, eğer ki özgürlük bu kadar kolay olsaydı onca insan bedenini ateşe verip, silahlanıp dağlara çıkar mıydı? Göğüslerini kurşunlara böylesine siper eder miydi? “Özgürlük bu kadar kolay olsaydı Ronahî, Bêrîvan kendilerini yakmazlardı.” Sizin özgürlük anlayışınızı da zihniyetinizi de biliyoruz. Artık özgürlük savaşçıları ne onursuz ne de ucuz bir yaşama tenezzül etmezler. Onun için de her gün insanca ve onurluca yaşamak için bedel vermeye hazırız. Bedeli ne olursa olsun onursuz ve şerefsiz yaşamaktansa onurlu bir ölümü tercih ediyoruz. Bunu anlamak için daha ne kadar bedel vermemiz gerekecek? Bir direniş ve onurluca yaşam ve tarihimiz var. Ve her gün yeniden yeniden ispatlıyoruz.
Şerefli ve onurlu bir yaşam için her türlü fedakarlığı gösteren Başka Önder APO, her şeye rağmen barış elini uzattı. Kürt halkıyla birlikte hep kardeş elimizi uzattık ama her defasında elimiz boşta kaldı. Bunların yanı sıra bir de en manevi değerimiz olan Önderliğimize verilen hücre cezaları, saygısız davranışlar ve yaşam koşulları gittikçe ağırlaştırılarak baskı yapılıyor. Barbar Türk devleti yaklaşımlarımıza karşı en kahpece ve adice komplolar tezgahlayarak ne savaş kanunlarında böyle bir şey var, ne de herhangi bir yasada. Bütün savaş kanunlarını çiğneyerek arkadaşların kanına giriyor. Gerçi Türkiye kendi yarattığı kuralları bile çiğniyor. Ondan ne bekleyebiliriz ki? Önce özgürlük deniliyor, sonra da kellemize para biçiyor. Ne özgürlük ne de onurlu bir yaşam ne parayla satın alınır ne de onursuz savaş yöntemlerinize bizleri yenebilirsiniz. Bugün binlerce kadın ve erkek kahramanlar kendini dağlara vurmuşlarsa ve ölüme gözünü kırpmadan koşuyorsa, acıları, zorlukları şerbet diye içiyorsa, yaşanılması gereken bir özgürlük içindir. Bu yaşamdan asla vazgeçilmeyeceğini bilmiyor musunuz? Kendinizi kandırabilirsiniz, ama bizi asla. Onurlu yaşamın tadına vardık…
Bu yazı 5 Temmuz 2007 yılında Kela Memê’de şehit düşen arkadaşlar için yazılmıştı. Komployla şehit düştüler.
Nupelda Dersim