Gerilla Kaleminden
Botan Bir Tarihtir
Rojin ilk eğitimini tamamlayıp gerillacılığa başladıktan sonra Kürt Özgürlük Mücadelesi tarihinde merkezi rol oynayan Botan’ın çeşitli yerlerinde kalır. Ancak bunun üç yılını yani 93-94-95 yıllarını bir zamanlar evlerinin olduğu, çocukluk oyunlarını oynadığı Faraşin’de geçirir. Rojin gerillaya katılmadan önce Van’da yaşadıkları yıllarda bir gün dönüp çocukluk arkadaşlarıyla yarıda bıraktıkları oyunlarını yeniden oynamayı düşündüğü Faraşin yaylalarında gerillacılık yapıyordu artık. Rojin’in Botan’da kaldığı yıllar sert savaş yıllarıydı.
Operasyonların ardı arkasının kesilmediği, Türk devlet güçlerinin her türlü kirli ve özel savaş yöntemleriyle gerillaya yöneldikleri yıllardı. Rojin 95 yılından sonra sırasıyla bu kez Botan’ın Çatak, Gürpınar, Başkale, Beytüşşebap, Hakkari, Besta, Herekol, Garısa, Cudi alanları ile birkaç ay kadar da Garzan eyaletine geçip orada gerillacılık yapar. Rojin 2000 yılına kadar doğup büyüdüğü coğrafya olan Botan’da Kürt Özgürlük Hareketinin bir kadın gerillası olarak kalıp mücadelesini sürdürür. Rojin gerillanın her zaman Botan’da çok güçlü olduğunu belirterek ancak Türkordu güçlerinin de bundan dolayı hiçbir kural tanımayan bir tarzda gerillaya yöneldiğini söyledi. Bu acımasız ve hiçbir kural tanımayan yönelimlere 94 yılı operasyonları olduğunu belirten Rojin bu konuda şöyle konuştu, “Gerillanın güçlülüğünü hazm edemeyen düşman bu süreçte gerilla üzerine çok acımasız bir şekilde yöneliyordu. Yöneldiği sadece gerilla da değildi. Gerilla ile birlikte halka da yöneliyordu. Çünkü 94 yılında Botan özgürleştirilen bir alandı. Gabar, Cudi, Herekol ve Kato gibi alanlara düşman adım atamıyordu. Ama bu yıl düşman PKK’nin baş kaldırmaması, Kürt halkının baş kaldıramaması için Botan’a yöneldi. Binlerce Siirtli Dadaşı Botan’a sürdü. (dadaş ve benzerleri annesiz ve babasız olarak vahşice sokaklarda büyütülmüşlerdir.) O insanları insanlıktan çıkarmışlardı. İnsanlığı sevmiyorlardı. Bu yüzden hangi arkadaş ellerine geçtiyse kafalarını kopardılar. Cenazeleriyle oynadılar. Onlarca arkadaşın kafasını kesmişlerdi, ağaçlara asmışlardı. Sağ ellerine geçen arkadaşların ellerini, ayaklarını keserek ağaca asıyorlardı. Bedenlerinde naylon eritiyorlardı. Garısa’da beş arkadaşı ağaçlara asıp parçalamışlardı. Arkadaşlarımızın cenazelerini yakmışlardı. Gerilla tarafından çok güçlü bir direniş sergilendi. Çok ağır çatışmalar yaşandı, büyük fedakârlıklar sergilendi. Düşman bitirme temelinde gelmesine ve tüm tekniklerini kullanmalarına rağmen on gün boyunca tepelere giremediler. Halka daha vahşice yöneldiler. Gerillaya yardım ettikleri gerekçesiyle yüzlerce insanımızı katlettiler. Ama sonunda yine kaybeden onlar, kazanan halkımız ve gerilla oldu. Çünkü onlar geldikleri gibi büyük kayıplar verdikten sonra geri döndüler. O yüzden Botan halkının ve gerillasının direnişinin dünyada eşi ve benzeri yoktur diyorum. Çünkü insanların nasıl yaşayıp direndiklerini gözlerimle gördüm.”
Arkadaşlardan Kopuş
Rojin büyük bir çoğunluğu Botan olmak üzere 18 yıllık gerilla yaşamında 5 kere yaralandı. Rojin daha yeni bir gerillayken üç sefer yaralanır. Ancak daha sonraki yıllarda ağır bir şekilde iki kere daha yaralanır. 96 yılında yaralandığında çok zor ve sert bir çatışma olduğu için arkadaşları yaşamını yitirdi ve daha sonra gelip cenazesini gömmek için bir yere saklayıp giderler. Rojin o yaralanma ve daha sonraki hikayesini şöyle anlatıyor, “ Haftanin Sineht ve Cudi arasında bir eylemdeydik. Çok zor bir eylemdi. Yaralandığımı iki saat sonra anladım. Yaralı olduğumu biliyordum ama karnımdan yaralandığımı bilmiyordum. Sabah olduğunda ağzımdan kan geliyordu. Düşman kobra ve uçaklarla saldırıyordu. Yanımda kalan arkadaş kendimden geçtiğimi ve ağzımdan kan geldiğini görünce şehit düştüğümü düşünüyor. Düşman eyleme gittiği yere kendisini bıraktığı için arkadaşlarda beni bir yere saklayıp gidiyorlar. Zaten Haftanin’e giden tüm yollara düşman termal yerleştirmişti. Benim bulunduğum yerden hayvanlar dahi geçemezdi. İlk günü baygın olarak geçirmişim. İkinci günde kendime geldiğimde bağırsaklarımın dışarıya çıktığını fark ettim. İki gün boyunca uzanmış halde kaldığım için tüm vücudum tutulmuştu. Kendimi zorlayarak bağırsağımı toplayıp karnıma koydum. Kendimi bulunduğum yerden sürükleyerek uzaklaşmak istedim ancak yapamadım. Ama arkadaşlar beni ve şehit düşen diğer arkadaşın cenazelerini gömmek için geri gelmişlerdi. Düşman her tarafı sabit bir şekilde tutuğu için arkadaşlar gece ve karanlıkta gelmişlerdi. Arkadaşların geldiğini duydum.
Ellerindeki kazma ve küreklerini gördüm. Arkadaşlar üzerime geldiğinde yaşadığımı görünce şok geçirdiler. Ben ses çıkaramadım. Bana sarıldılar, yaşadığım için çok mutlu oldular. Bir bayan dört erkek arkadaş gelmişti. Hemen ellerimi yüzümü yıkadılar. Karnımı bağladılar, üzerime keyfe koydular.
Bir- iki saat boyunca vücuduma masaj uyguladılar. Tatlı su verdiler. Bu farklı bir duyguydu. O kadar dar ve uçurumlu yerlerdi ki beni katırla ya da darbestle de götüremiyorlardı. İki saat kadar yürümemiz gerekiyordu. Ama biz o iki saatlik yolu 18 saat’te zor alabilmiştik. Ara sıra ellerim üzerinde yürüyorum, ara sıra da arkadaşlar beni taşıyorlardı. Sırtta taşınmak acı verdiği için genelde yürümeyi yeğliyordum. Gümrük tepesi diye bir yer var oraya ulaştığımızda beni götüren arkadaşlar telsizle Şehit Erdal arkadaşa bilgi verdiler. Erdal arkadaş o zaman takım komutanımızdı, Reşit arkadaş bölük komutanımızdı. Arkadaşlar Rojin arkadaşı da sağlam getirdik dediklerinde kimse inanmamıştı. Ama bunun sevincinden tüm bölük çeşmenin üzerine beni karşılamaya gelmişti. Tabii bu çok daha ayrı bir duygudur.”
Karnında Makas Unutuldu
Yaralanma olayından sonra Rojin tedavi için Hewler’e gönderilir. Hewlerde ameliyat olur. Ancak ameliyat sırasında karnında makas unutulur. Ardından karnındaki makasın çıkarılması için Süleymaniye’ye gönderilir. Rojin dokuz ay gibi uzun bir süre Güney’de kalıp tedavisini gördükten sonra yeniden dağa döner. Dağa yeniden 97 yılında gelir ve yeniden Botan yollarını tutar.
Tek Hayali Kürt Halk Önderiyle Lawikê Xerib’e Gitmek
Bir kez daha dünyaya gelsem yine de PKK’de bir kadın gerilla olarak gerillacılık yapacağınI belirten Rojin tek hayalinin ise Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan’la birlikte Cudi Dağın’daki Lawikê Xebir’e gitmek olduğunu söylüyor. Bir aşiret kızı olarak doğup büyüyen Rojin Gewda 18 yıldır bir sevdalısı olarak gerillacılık yaptığı Kürdistan için sözlerini şu sözlerle noktaladı, “Eğer varsa bir Cennet Kürdistan’ın kendisidir. Kürdistan ve coğrafyası dışında bir cennet yoktur. Önderliğin özgürleşip
Kürdistan’da yaşamaya başlaması en büyük hayalimdir. Bunun olacağına da inanıyorum.
Çünkü önderliğimiz özgürleşmeden mücadelemiz bitmeyecektir. 98 yılında
Önderlik sahasına gidecektim. Ancak önderlik Ortadoğu’dan çıkıp esaret altına alınınca gidemedim. Önderliği görmek, kucaklamak bir başka büyük hayalimdir. Önderliği gördükten sonra onun da hayali olan Lawikê Xarib ve Nuh gemisine gitmek isterim. Önderlikle Amed Surlarında halkı karşılamak bir başka hayalimdir.”