Dilzar Dîlok
Dünyanın doğusu var mıdır? Yönler sabitlikleri olmayan, kalıplaşmış bir söylemle gözlemciye göre belirlenen ve gözlemcinin konumunu belirleyen soyut adlandırmalardır. Bir elmayı-portakalı düşünüyorum. Yoktur doğusu batısı dünyanın da bu portakal gibi. Levha şeklinde yüzeylerden ziyade üç boyutla kürelerle bakmak ve öyle anlatmak lazım dünyayı çocuklara.
Örneğin Japonya’da olup tam karşısına Japonya’yı alan birine göre Amerika doğu olurken, İngiltere uzak doğu olmaktadır. Tabi pozitivizmin kutsal (!) mekânı olarak Batı dediğimiz bölgelerin kendini uzak addetmesi pek mümkün değildir.
İcat edilmiş tanımlara sıkıştırılmış bir doğu var. Kötü bir icattır ama bilinen tanımlarla söylemek anlaşılırlığı az zamana yerleştirir.
İslam felsefesi olarak bilinen Doğu felsefesi, özünde İslam öncesinden akmaya başlayan ve tüm kurutma çabalarına rağmen hala akmaya devam eden bir özgür nehirdir. Doğu düşün dünyasında ortaya çıkan tüm yaşam anlayışlarının kökeninde anlamlı yaşama ilkesi vardır. Ahlak, eşitlik, kolektivite, biraradalık, tarihsel toplumun süreğenliği şeklinde boyutlarıyla anlamlı yaşam, doğu düşüncelerinin kökenine yerleşerek kiminde salt bir düşün akımı, kiminde bir direniş örgütü, kiminde de aktif mücadele gücü yaratmanın mekânı olmuşlardır.
Doğu felsefelerinde bilme, inzivaya çekilme ve mücadele şeklinde ortaklaşan yanlar vardır. Doğu akımlarında inziva, çile ya da nefs savaşımı şeklinde ortaya çıkan çabalar insan-ı kâmil (evren hakikatinde olgunlaşan mükemmel insan) yaratmanın en önemli aşamasıdır. Kendi bağımlılıklarıyla mücadele etmek, verili toplumun dayattığı yaşam tarzının dışına çıkabilmek ve kendisi olabilmek, bu eylemin aşamalarındandır.
Doğunun tam ortasında yer alıyoruz. Doğunun ortasında, ulus devlet olmayan bir ulusun ülkesi olan Kürdistan’da PKK’nin ilk çıkışı bilgiyi oluşturma süreciydi. Gerilla mücadelesi de bu anlamda bir inzivadır. Dağ bir inziva ve mücadele mekânıdır. Dağlar, gerilla savaşı için çok elverişlidir. Ama Kürdistan dağları PKK gerillaları için salt bir savaş alanı değil, yeni yaşamı yaratmanın özgürlük alanlarıdır aynı zamanda. Deniz insanları geçimlerini denizden sağlarlar, canları sıkıldığında denize açılırlar. Dalgalarla konuşur, suyun sesini, damladan çıkarıp kulaçlara yüklerler. Çöl insanları, çölde bulurlar tüm aradıklarını. Binlerce yıl sürecek ve dünyanın büyük bir alanına yayılacak dinlerini dahi bulurlar çölde. Çünkü yaşamın temeli çölde atılır.
Kürdistan insanı da kendi toplumunun-toprağının inzivası olan dağlara yönünü verir böyle zamanlarda. Denize açılır gibi dağlara açılır. Yelken açar gibi yürek açar. Denizden esen rüzgârlar hırçın da olsa nasıl deniz iklimlerine gönlünü yatıranların yüreklerini okşarsa, sert dağ rüzgârları da Kürdistanlı gerillaların yüreklerine dokunur tüm mevsimlerde.
Gerilla yaşamı ve gerilla savaşı dışında da dağlara çıkma olgusu, ülkemizde başını alıp gitmeyi, kendine yürümeyi anlatır. Arayışı bulma yönelişidir dağlara çıkış. Rüzgârla dost, yaprakların hışırtısına kardeş, toprağın insan tenine değdiği anların ortağı olmak, o iklimi tanıyanların nefes borusudur. Gerilla olmak ise bu nefesi hiçbir kısıtlama olmaksızın içine çekebilmektir.
Rüzgârı tanımakmış hayat. Rüzgâr saçlarını taradığında bir evreni anlamakmış. Çok ses çıkaran gürül gürül akan sular aslında çok büyük olmayan, kendi minik bedenini taşlara çarpa çarpa akıtan sularmış. Gerillada öğrendim.
Gerillanın toprakla ilişkisi salt bir kucaklama-sığınma değildir. Kucaklaşma, tamamlanma, birbirini hissetme, karşılıklı bağımlılık ya da yaşamı evrenle uyum içinde paylaşma… Gerilla, kendi bedeninden süzdüğü kan ve ter damlalarıyla, emeğiyle ve emeğine kattığı yüreğiyle, sevgiyle bakan gözlerinin nuruyla Kürdistan toprağını kutsamakta ve kutsallaştırmakta, bu anlamda insanda somutlaşan toprağı kutsallaştırma rolünü üst düzeyde yerine getirmektedir.
Tüm halkların özgürlük savaşçılarının, toprağa verdikleri kan yoluyla bir kardeşleşmeyi yaşadıklarına inanıyorum.
Gerilla savaşının Kürdistan’da uzun yıllar sürebilmesi ve kitleselleşmesi, coğrafyanın elverişliliği yanında bu coğrafyaya elverişli insanların, dağlarla yüreğini birleştiren insanların ve özgür yaşama dair kolektif iradelerin olmasıyla ilintilidir.
İnsanların en zor anlarında ürpermesi anne karnı huzurundan uzak oluşlarındandır. Ve böyle anlarda aranan sıcaklık da anne karnı sıcaklığıdır. Kürdistan dağları gerillalar için özgürlüğün rahmidir. Ana karnıdır.
Biz Kürdistanlı özgürlük savaşçıları, PKK gerillaları anne karnı ülkemizin dağlarında dünyanın doğusunda değil, kendi özgürlük dünyamızın tam ortasındayız. Önder Abdullah Öcalan’ın yaşam öğretisi bir yaşam sıvısıdır bizler için. Önderliğimizin geliştirdiği demokratik ulus projesi, tüm halklarla, tüm inanç-kültür gruplarıyla ve tüm toplumlarla birlikte, farklılıkları homojenleştirmeden, aynılaştırmadan ve düşmanlık sebebi haline getirmeden bir arada özgür yaşayabilmenin yolunu göstermektedir. Bu yol, tüm dünya halklarıyla birlikte yürüyebileceğimiz güzel bir yoldur.