Barış yeniden doğmaktır sizin gözlerinizde, sevda evrenin sonsuzluğunda sonsuzlaşarak size ulaşabilmektir. Aşk sizi her tanıyışta yeniden kendi anlamını sorgulamaya başlar ve tarih yapılan ihaneti gördüğünde adeta utanmaktadır kendi gerçekliğinden. Minik avuçlar ve küçük gözler umutla, sabırla, inatla beklemekte sesinizin yıldızlarda haykırışını. Bundandır ki her yıldız karanlığa inat aydınlığın verdiği coşkuyla aya gülümsemekte, gün aydınlanana dek karanlığın yok ediciliğiyle savaşmaktadır. Minik avuçlar zafer işaretiyle isminizi yüreklerinize yazarak kardelenin karı eriten ilk kıvılcımları oluşturması misali sevdanın ilk adımını atmaya başlarlar.
Doğuşunuz yeni doğumlarla devam ettirir kendisini. Küçük avuçlar isminizle açar yaşama gözlerini. Umut her minik yürekte sizinle bütünleşir. Bu küçük umut parçası her ne kadar zorluklarla karşılaşsa da doğa ananın yoldaş sıcaklığıyla ateş topuna dönüşecektir.
Tohum toprağa düştüğü andan itibaren yürek, devrimci ruhuna kavuşur. Umudun, özgürlüğün, onurun adımları toprakta yeşermeye başlar. Rüzgar baranlaşsa da tohum çiçekleşmenin onurunu doğa anaya yaşatacaktır. İnatla savaşacaktır çiçek baranlarla. Karanlığa inat aydınlığın coşkusunu etrafına yaşatacak, kokusu bulaşacaktır İmralı’nın soluğuna…
Bu koku aşkın, umudun, özgürlüğün, yoldaşlığın kokusudur.
Bu koku Amara’nın çocuk yüreğinin haykırışıdır.
Bu koku Serhıldanların asi ruhunun kendisini özgür bahara kavuşturmasıdır:
Yılların suskunluğuyla kavganın, ihanete, köleliğe, gaflete dur demenin sesidir.
Vakitlerden bir Şubat akşamı, koparmak istediler sizi bizden. Başarabilir mi yürek umutsuz kalmaya. Susuz kalabilir mi beden ve hakikatsiz yaşam, bulabilir mi Ahura Mazda?
Peki ya Anaların gönlünde umut gözleriniz yok olabilir mi?
Tanrıçaların diyarında Altın Hilal, hakikat aşıklarına mücadelenin melodisini mırıldanmaya başlamıştır. Müzik, Kürdistanileşmenin ruhunu notalara döker. Her farklı melodi, yani bir senfonide bütünleşerek çığlığa dönüşür. Şarkının sözleri bir bir dökülür Mezopotamya topraklarına. Sevda Kadını, Çiçek yağmuru başlar topraklarımızda; kırmızı, mavi, sarı, yeşil… Newroz renginde halay tutulur gözleriniz için…
Gözleriniz karartılmaya, kapatılmaya çalışılsa da mücadeleye dönüşür insanlığın bedeninde. Ahriman’la savaşa dönüşür Viyan’ın teninde, yaşam olur Beritan’ın uçurum çığlıklarında…
Sesiniz baharın müjdeleyicisi olurken küçük gerillanın kalbinde, zalim Zeusların korkulu rüyasına dönüşür. Yaşamın başlangıcı sizin soluk alışınızda gizlidir. Her yürek atışında isminiz yankılanır evrenin sonsuz isyankarlığına, yıldız güneşe yoldaşlık sözü verir, üç renk gökkuşağından yeryüzüne iner. Bayrak Agitleşerek bakışlarınızda komutanlaşır. Munzur’un asi sularından bedenini çıkardığında Savaş Tanrıçası oluverir Zilan, Dersim’in hırçın dağlarında… Ve düşmanın beyninde hür parçalanmalarla sarsar derinliğine tarihin…
Cevap bellidir. Sizi kadınlara soruyorum: Sevmek, görmek, yaşamak, yaratmak, gülümsemek, heyecan, varolma, vicdani olma, aşk, yaşamın özü, hakikat, gerçek, arayış, ahlak, toplum, ülke, umut, özgürlük, mücadele ve savaş!
Ve haykırıyor kadınlar: “Savaştıkça güzelleşiyoruz”.
Özgür tutsak demeye dilim varmıyor size. Çünkü özgürlük tutsak edilemez asla! Düşünceleriniz özgürlük yayarken, evrensele tutsak denilebilir mi, hainlerdir, ihanetçi ve işbirlikçilerdir tutsak olan…
Tarih ölümlere de yatsa baş eğmemiştir zindanlara Kemal, Hayri ve Mazlum’la duvarları köle de olsa zindanlar esir olmuştur Önder APO’nun mücadele felsefesine, demir kapılar erimeye mahkumdur etrafınızdaki ateş çocuklarıyla…
Gün gelir öykünüz minik avuçların yüreklerindeki hırs, öfke ve intikamla silah tutan ellere dönüşür Zagros’un, Amanos’un, Dersim’in, Amed’in dağ doruklarında, eller silahlaşır, gözler şahin bakışlarla onurun adı oluverir, seslenir İmralı’ya. Aydınlık bakmanın savaşıyla yeni bir yaşama adım atıyorum. Gözlerimdeki kara perde yavaş yavaş aralanıyor. Issız kalmış yüreğimdeki taşlar atomik sarsıntılarla değişiveriyor. Her geçen günde yeni bir “ben” oluverdiğimi fark ediyorum. Her “Güneş Sözü” yaşamdaki yeni başlangıçlara ve yeni adımlara gebe oluyor. Bir devrimci sözcük ustasıdır demiştiniz. Bu yüzden her sözcüğe verdiği anlam da tanımlamada da mücadelenin hisleri vardır. Her hissedişte sizin intikam sözünüz yeni bir yaratımı hatırlatır. Doğa ana öykünüzü toprağa, ağaçlara, ayışığına, yıldızlara, nehirlere ve denize fısıldar, doğa renk savaşına başlar. Bu renk hiç görülmemiş ender bir renktir; intikam.
Taşlar, uçmaya başlar yörüngesinde. Zalimin kafasında buluverir kendisini, taşlar çığlık çığlığa; intikam.
Eller fırlatır taşları, dudaklar kabul edemez esareti, zulmü. “Özgürlüğü özgürlüğümdür” der. Haykırır yürek en derinden; intikam.
Çocuk, koşar Anaya tutar ellerinden, korkuyu unutuverir. Kuş yürek kanatlanıverir, tan yerinde bırakarak ömrünü gözleriyle geceye ışık olur, aydınlatıverir İmralı karanlığına.
Ana kucaklar çocuğunu, yürek bomba olur, ateş olur, isyan olur, kadınlaşır. Gözler İmralı’yı arar, intikam olur haykırır; özgürlük.