Bugün eğitimde hemen hemen bütün arkadaşlarda beyin fırtınası yaşanılıyordu diyebiliriz. Bir evrenin oluşumuna gidiyorduk bir günümüze geliyorduk. Tabi üzerinde durduğumuz en temel konuda Ortadoğu oluyordu. Aslında Ortadoğu İnanna gibiydi, insanlık için o kadar çaba vermesi bir şeyler üretmesi yeni şeyler yaratması Ortadoğu annedir. Anne gibidir yüreği kin beslemez, merhametlidir. Yufka yüreklidir tabi buna tahammüllü olmayan zalim ve kurnaz erkek Enki(batı) binbir dolapla kadını kutsallığından düşürüp bir sömürge haline getirdi. Batı annesine yani onu yaratana, büyütene, besleyene ihanet etmişti. Ama dedik ya Ortadoğu merhametlidir. Anne yüreği ne yapsın elbette Batı annelik emeğini tanısa kabul etse anne onu tüm sıcaklığıyla ve merhametiyle kucaklardı. Evrensel tarih ve Ortadoğu bölümünü tartışmaları öğleye kadar sürdü. Öğleden sonra Ortadoğu toplumunda bunalım ve sorunlar bölümünü okuduk. Mutfakçı dışında herkes eğitime katılıyor eğitimde on bir kişiydik bu bölüm için yaklaşık kırk soru soruldu. Soruların çerçevesine baktığımızda arkadaşlarda anlama heyecanını ve coşkusunu görebiliyorduk. Bu da yarın ki tartışmaların çok sıcak geçeceğini gösteriyordu.
İçimizden geldiği gibi
Bugün hava güneşliydi, dışarı çıktığımızda gözlerimizi kamaştırıyordu. Bir taraftan kuş sesleri geliyordu “cik cik cik” lerini duymamak, heyecanlanmamak elde değil. Kendimizi doğanın güzelliğine biraz daha bıraktığımızda, yerlerinde duramayan hava biraz açıldı mı? Ağaçtan ağaca, kayadan kayaya zıplayan yaramaz sincapların seslerini ve hışırtılarını duyuyorduk. Aşağıda dolda akan şelalenin sesini duyuyoruz. Böyle günlerde malum hava karlı olunca dışarı çıkmıyorduk. Gelinlik giymiş doğaya süslemiş Cila’ya bakamazsın. Eeee ne yapalım; amacına ulaşmak için düşmanını boşa çıkarmak, onunla yüzleşmeye hazırlamak için bu kuralların ne kadar hayati olduğunun farkındayız.
Ortadoğu savunmasının tartışmaları çok sıcak geçiyor. Tabi insan kendi ülkesinin sorunlarını, bunalımlarını, içinde kadına verilen değeri, krizleri anlatabilmek için; ailesine dönse çözümleme yapsa kendi kişiliğini ele alsa kendinin bile öncesinde farkına varmadığı birçok şeyin farkına varıyor. O kadar heyecanlanıyor bir taraftan da öyle acı geliyor ki bazı yaşanmışlıkları bir de şu İslamiyet ne kadar da etkilemiş. Biz farkında değilmişiz kendi özümüzden uzaklaşmışız ve tarihimizi, kültürümüzü unutmuşuz.
Neyse… sizlere kış sisteminin bir özelliğinden daha bahsedeceğim. Kışın bireysel tartışma imkânı fazla olur. Bu tartışmalarda gerillanın yoğunlaşması, zorlanmaları dile gelir. Bu tartışmalarda dersler çıkarılarak gerillalar daha sonuç alıcı ve etkileyici bir şekilde kış eğitimi geçirirler. Bizde şehit Dicle kampı olarak yoğunlaşmalarımızı dile getirmeye ve tartışmaya çoktan başladık.
Hissedebilmek anne yüreklerini
Güne sabahla başlamak ve azda olsa kamp yaşamımızı anlatmak istiyoruz. Sabah “roj baş”ı duyduğumuzda uyanıp harekete geçmeye başlarız. Her arkadaş birbirini gördüğünde ilk olarak birbirine “rojbaş” diyerek selamlaşır. Tabi bu rojbaştan sonra ilk duyduğumuz haber hamurun ekşimemiş olmasıydı. Eğitimden kopmamak için hamuru akşamdan yapıyoruz. Tabi fırıncılarımız hemen harekete geçmişlerdi, birçok yol denediler. Ama hamur ekşimedi. Çok az maya koydukları için ekşimemişti.
Eğitime gelince bugün Ortadoğu’da sorun ve bunalımlar bölümünün tartışmaları bitti. Tartışmalar çok zengin ve harıl harıl geçiyordu. Tüm arkadaşlar eğitime katıldılar. Akşamda Truva filmini izledik. Filmin çok öğretici yanları da vardır. Yunanistan kralının bir sözü geçiyordu. Orada insan o sözden bile ne kadar iktidarcı, egemenci bir zihniyettin yaşandığını görebiliyordu. E tabi iktidar birden gökten inmedi. Truva kralının da yürekleri acıtan bir sözü geçiyordu bir babanın çocuğunun öldürülmesini görmesi veya bir çocuğun babasından önce ölmesi ne kadar ilginç değil mi? Birçok annelerimizin ve babalarımızın yaşadığı duygudur bu. Birçok annelerimizde çocuğunun bir mezarı bile olmadığı için gözyaşı dökecek avuçlayacağı bir toprak parçası bile yok…
Şehit Dicle Kampına Ait Arkadaşların Kaleminden