Çarçel ENGİZEK
Yakamozların altında
Bir ateş yak bu akşam benim için
Etrafında ısınan eller gibi
Isınan yürekler olsun
Dağlarımızda ne ihanetler yer alsın
Ne de sönmüş yıldızlar
Kendi dansına tutuşan kelebekler de olmasın
O ateş ki;
‘Sadece elleri ve yürekleri
Sıcak olanlar sezsin’
Belki o zaman kanıksarım gidişini
Bir çocuk
Küçük ve yaşlı bir söğüt gibi anarım adını
Dersimlere yol alırım
Pusuya düşen yüreğim kurtulur
Yine buluşuruz dut ağaçları altında
Ve senin karlı ormanlarında
Karşımızda şehir ışıklarına döneriz sırtımızı
Ellerimiz sıcak
Yüzümüz dağa dönük olacak
Yine bir arada, ilk buluşmamızı
Ateşle yücelteceğiz