Adı Soyadı: Zeynep KATAR
Kod Adı: Arjin Çem
Baba Adı: Mustafa
Ana Adı: Azize
Doğum yeri ve tarihi: 1984, Bitlis
Katılım yeri ve tarihi: 2004, Amed
Şehadet yeri ve tarihi: 28 Mayıs 2008, Gulizerk Köyü / Ağrı
Ayrılık ve özlem kendisiyle birlikte kıymeti, dolayısıyla özgürlüğü getirir. Kuzeyin rüzgarlarıyla dans eden özgürlük kelebekleri ölümün arkadaşı, yaşamın da yoldaşı olmuşlardır. Savaşmak özgürleşmektir.
Onlar özgürlük çağında özgürlüğü anladılar. Yaşamaya çalıştılar ve yarına anlam yüklü miraslar bıraktılar. Çünkü onlar acıları genç yaşta çektiler. Olgunlaşırken acılar, onlar acılara gülmeyi başardılar. “İsyansız hayat, çiçeksiz bahara benzer” der bir filozof. Kürdistan’da Kürtlüğünü unutmamış her yürek bu isyanın bir gülü olmuştur. Ekildikçe intikam tohumları, çekildikçe isyan bayrakları, militan olur on altısında, on sekizinde çocuklar. Onların umutları yeşil, ufukları da yeşildir. Zulmün ayazına cemre düşüren baharın renkli militanlarıydı onlar. Her gerilla bir nehir besler içinde. Bu nehir damla damla PKK okyanusuna süzülür ve İmralı’ya ulaşır.
Bizim ülkemizde devrimciler, çocukken masum, büyüyünce asi ve yaşamı sevince isyandırlar. Zulmün ayazlarında bahar, çöl yangınlarında rüzgardırlar. Su yatağı gibi coşku dolu yürürler. Dolunay gülüşlüdürler. Güneşi beklerler her seher vaktinde. Günün anlamı, günün aydınlığı daha güzelleşir o zaman. Gerilla da ateş güneşten sonra gelir. Derler ki, ateş toplumsaldır, kutsal ve doğrudur. Onlar da kutsallığa taparak kutsallaşırlar.
Susturur mu sandın zorluklar ayrılık çığlığını? Tam tersine içim kıvılcım kıvılcım patlıyor. Hücrelerime alevlerin sıcaklığı dağılıyor. Geçen yıl bu zamanlar diyesim geliyor. Nafile, arkasından zincirleme bir ahh… Her gün giden güneşe bir ışın hediye ederek gitti. Kalanlar ise kalanların dilek ağacına dilek adamakla yetiniyor. Gittiğini duyduğum andan beri kirpiklerim gözlerimin denizine yelken indirmesin diye direniyorum.
Bıraksam senden geriye kalanları göremeyecek kadar derine inecekler. Söz ve anlamın yüceleştiği şiir kapılarının ardına saklanan lâl kelimeler ve boynu bükük cümlelerin neden mısralarda buluşmadığını şimdi daha iyi anlıyorum. Yalnız ben değilim bu şairin yasını tutan. Yaşam ateşinin aydınlığında olan her canlı bunu hissediyor. Anladım ki söz, ancak eylem yürekliliğinde cesur ve güzelmiş. Özlemek bizleri daha da güçlendiriyor Arjin…
Her gidişin elbette bir anlamı vardır. Senin gidişine akıl ve yürek erdiremedim. Erken, hızlı ve sonsuz… Sığdıramadım kelimelere, sen kurduğum her cümlede gizemliliğini koruyordun. Gizli yaranın, kapanmaz derdi gibi kaldı içimde sessizlik. Dün rüyama girdin. Masum ve tebessümlü yüzünle baktın bana. Sevinmeme izin vermedin yoldaş. İçinde kalan acını söyledin ama ben ne yapabilirdim? Dolunaylı bir gecenin ardından, seher vaktinde sana gelmek isterdim. Çiseleyen yağmur sonrasında toprak kokusuyla. Elimde papatyalardan bir taçla sana gelmek isterdim. Önce bir türkü ile paylaşmak isterdim geçen zamanı. Özlediklerimi konuşarak, beklentilerimi, hayallerimi dile getirerek sohbete devam etmek isterdim. Dostluk baharında sevginin hasretini değil de sevginin kendisini paylaşmak isterdim. Yine seninleyim, sevginin hasretinleyim, özlemin yükünü çekerek. Ağrı dağında sıcak gülüşlerin sıcağında ve cesaretin asiliğinde yaşayan melek, hoşça ve dostça kal…
Şehit Ronahi