Li Rojhilata Navîn îro aloziyeke mezin ku çavkaniya xwe ji pirsgirêkên saziya sîstema kapîtakîzmê digire tê jiyankirin. Ev rewşa alozî û şerê her çiqasî weke pirsgirêkeke rojevî were xwiyakirin jî di cewher de di serî de jin û pêve girêdayî nirxên ku afirandiye bi bikaranîna zor û hîleyê ve zîvirandina tişteke din re pirsgirêkên ku çavkaniya xwe ji sîstema mêtînger digire ye ev pirsgirêkana. Ev rewşa alozî bi zilamê ku şîdetê cara destpêkê li ser jinê ceribandiye her diçe li ser hemû civakê bi guhertina serdesteke ku zorê pêktîne re derketiye holê.
Li Rojhilata Navîn di derdora jinê de yekemîn şaristanî û yekemîn civakîbûn pêkhatiye de îro du xêz têkoşîneke bêrhevdan (kiyasiya) didin. Ji van ya yekemîn; di pêşengîtiya jina Kurd de xêza şaristaniya demokratîk ku Têkoşîna Azadiya Kurd esas digire ye, ya din jî xêza şaristaniya kapîtalîst a baviksalarî-mêtînger ku di DAÎŞ’ê de îfadeya xwe dibîne ye. DAÎŞ rêbazên şerê ku bikar tîne, sîstema îqtidar ku hedef kiriye, derawa (konûma) civakî ku ji jinê re daye de di rewşa temsîlkirina saltgir sîstema mêtînger û baviksalarî ya pênc hezar salan de ye. DAÎŞ guheriye rewşeke tevgerê tolgirtina weke temsîlciyeke sîstema civakî û veavabûna malbata baviksalarî ku hedefê ji holê rakirina Tevgera Jina Kurd ya Azad ku du sed salên herî dawî tevgera jinên cîhanê ku lêpirsîn dikin û temelên wê dihejînin e. Li hemberî hemû tevger û veavabûnên ku sîstemê baviksalarî a serdest dihejînin bi hemû rêbazên şerê xedar ku ji Dehakan, ji Fîravûnan weke mîrate maye re êrîş dike. Jinên Kurd ku di Rojhilata Navîn de çavkaniya hêviyeke jiyanê ya azad, wekhev û bi maf e bi taybetî hedefgirtin bizanebûne, tam jî ji ber vê sedemê ye. Ji ber ku jinên Kurd bi asta têkoşîna ku pêşxistine de, bi xêza parastina meşrû ku qet ji azadiyê tavîz nadin ve hemû nirxên xwecihî, tanimlamayan, yapilanmayan serûbin dike, ji hemû kesên bindest re hêviya bi têkoşînê ve azadî qengaz e aşilama dike.
Ji ber van hemû sedeman qada şerê ya DAÎŞ’ê şemitandina Kurdistanê tê fêmkirin. Ji sedema Têkoşîna tevgera jinên Kurd yê Azad ku nirxên sîstemê serdest ya mêtînger û baviksalarî hedef digire ye, ne tesadufîye. DAÎŞ weke rêxistineke vahşet di herêmên xwecihî yên din de dema bîatkirinê belav dike, herêma Kurdistanê jî bi temamî hedefa bêînsankirinê kiriye. Bi polîtîkayên şerê yê vahşî ku pêk tîne re li cihên ku bidest dixe de bi polîtîkayên komkujî, goçertme û esaretê ve vê bikaraniye. Di destpêka meha Gelawejê de dema herêma Şengalê îşgal kiribû destpêkê bi pêkhateyên ku sînorên eqlê însan zorlama dike ve bi hezaran însanan zorî goçkirina ji war û welatên xwe kir. Gotina “yan hunê Mislimantiyê qebûl bikin yan jî hunê werin kuştin” ku weke îkîlemeke garîb disekine, halê dayatmakirina mirinê ya herî bêrûmet bû. tişta ku weke du seçenekan disekinî di cewher de yek seçenek bû; MIRINEKE an fizîkî an jî rûhî. Di encama van polîtîkayan de zilam, zarok û pîr dema dihatine qetilkirin, jinan jî di pazaran de di karşilika çekekî de weke “kole” dihate firotin. Ez zihniyetê ku şerê ji bo zilam weke berpirsiyariyê herî kareke eslî dibîne, ji zilam re mirinê rewa dibîne, jinê jî weke objeyeke cinsî ku beden û keda wê tê somurmekirin girte dest. Ji ber vê sedemê dema zilaman qetil dike, jinê ji bo ku ji her cure xizmetê xwe re bide bazdan weke kole dîl girt.
Di yekemîn çaryeka sedsala 21. de ev pratîkên ku hasî dema barbartiyê ye di cewher debi armanca sîstema baviksalarî û kapîtalîsta mêtîngercu ji nû ve restorekirin û temenê wê dirêjkirin e. girêdayîna van pratîkan bi olê re li derekê ji ruhê misilmantiyê re îxanetê îfade dike. Olek jinan dîlgirtin û weke cariyeyekî firotin û zilaman jî kuştinê nikare ferman bike! Pir vekiriye ku pirsgirêk bi cewhera misilmantiyê re bi nakok e. di rewşa aksî de Kurdên Misilman ku li Rojava, li Kobanê hatine kuştin bi çi bahaneyê têne kuştin gelo? Vekiriye ku li vê derê armanc rast pêkanîna Misilmantiyê nîne. Dijî vê sîstema mêtîngercu-baviksalarî ji bo berdewamkirina îqtidara xwe, hemû tiştî bi tekkirinê şibandina xwe olê weke amûrekî bikartîne.
DAÎŞ bi taybetî hedefgirtina jina Kurd bêguman ne bê sedem e. Îdîaya azad ya jinên Kurd, bêxistinbûna wan û terzê têkoşînê di nîtelikeke ku di bingeh de sîstemê serdest yê xwecihî dihejîne de ye. ji ber ku têkoşîna jinên Kurd; azadiya jin û lewra ji bo azadiya civakê di rewşeke ku di nîvê çolê de vahayeke şîmşînahî de ye. di cîhana me ku bi hemû rêbazên zor û şîdetê hatiye çorakkirin de ev vaha ya ku jiyanê pêşwazî dike her ku mezin bibe pir vekiriye ku hemû sîstemên serdest ji bingeh de dê bihejin û belav bibin. Bi taybetî hedefgirtina DAÎŞ a erdnîgariya Kurd û jina Kurd ji ber ku tevgereke wisa ya hêviyê ye.
Jina Kurd, ji ber sedema sekna têkoşer a serhildêr, ji qederê ku jê re hatiye xêzkirin qebûl nake re ji bo zihniyetê ku DAÎŞ temsîl dike çavkaniya tirseke mezin e. DAÎŞ di rojekî de Mûsilê bi dest xist lê bi saya çalakiyên fedaiyane ku pêşengîtiya wê jinên Kurd kirin de li Kurdistanê nikarîbû pêş de biçe, gav biavêje. Jinên Kurd ku marûzî pêkhateyên herî giran ya şîdetê hatine li derveyî teslîmiyet û kolebûyînê di xêza xwe ya parastina meşrû ku pêş xistine de seçeneka berxwedan û jiyana azad gengaz e derxistine holê. li hemberî DAÎŞ’ê bi berxwedaniyeke lehengî, ji kevneşopiya pênc hezar sala ku DAÎŞ temsîlê wê dike re meydan dixwînin. Ji vê sedemê ye ofkeyê mezin yê DAÎŞ!ê ji bo gelê Kurd û jinên Kurd. Ji ber vê sedemê ji nû ve bi zindîkirina pazarên jinan a cariye-kole re dixwaze gîdîşata dîrokê biguherîne, ji nû ve sîstemê baviksalarî armanc dike ku bigihîne rojên wê yê “gorkemlî”. Lê jinên Kurd, bi berdelên giran dayînê, ji deneyimên têkoşîna çil salan fêr bûye ku ji bilî azadiyê hemû jiyankirin koletî ye, ne di nirxeke jiyankirinê de ye. jiyan lewra azadî bixwe her kêlî di rewşeke çalakiyê de bûyînê û beyî ku takilmişî sînor, zincîran bibe îfadeya xwe pêşxistinê dike. Bi vê ramanê re roj hatine ji bo ku teslîmî xiyanetê nebin ji ûçûrûman kanatlanma bûne, roj hatiye li hemberî hemû cure mêtînger û paşverûtiyê bombeya zindî kiriye bedena xwe û di nîvê dijmin de teqandiye, bi evîna azadiyê re zîviriye topê agirê û alev alev şewitiye. Ev kurtedîroka tevgera jinên Kurd dîroka têkoşîna bi berdel û kedên mezin re jiyana azad bi neynokan, bi diranan afirandin e. mîrasê jinên dewlemend ji Sakîneyan heta Bêrîvanan, Bêrîtanan; ji Zîlanan heta Semayan, Viyanan digihîje halkaya herî dawî ya Arîn Mîrkanan, Kader Oktakayayan temsîl dikin.
Ev deneyima têkoşînê derxiste holê rêya herî bandorker bi şîdet û terorê zilam re têkoşînkirin îdîaya azadiyê mezintir dike, biqasî rêxistinbûyîn û jiyanê ku jênevegere xêza parastina meşrû pêşxistin e. li hemberî kesên ku zulum dike de bêdengbûyîn, zulmê erêkirin e, jê re hevparbûyînê îfade dike. Ji ber vê sedemê hemû jin û kesên bindest li hemberî her cure zor û şîdetê rêxistinbûyîn û hêza parastina meşrû pêkanîn heyatî ye. Jiyan biqasî ku ji însafa zaliman re neyê hiştin binirx e.
Hêvî DÎCLE
