Nasnav: Doza Welat
Nav û Paşnav: Rozerin Bilici
Dîrok û Cihê Jidayikbûnê: 19.02.1991/Wan
Navê Dayikê: Kemaliye
Navê Bav: Selahattin
Dîrok û Cihê Tevlîbûnê: 29 Îlona 2010/Wan
Dîrok û Cihê Şehadetê: 4’ê Adara 2012’an li Qendîl
Her tim qutbûyîn bê wext dihatin. Piranî caran hêvî bê ku baran bibare şil dibûn. Yên ku dahûrandina raza wê dikirin, bi rêhevaltiyeke demdirêj pêre dikirin, yên nedikarîn xwe bigihînînê jî li ser wê rêga dirêj diketin xwarê. Kesên ku hêviyên wan biçûk bin, di yek nefesê de mîna muma pêketî ditemirîn. Lê yên ku hêviyên mezin dihewandin bahoz jî ti feyde nedikir, ew pêtên ku pêketîbûn hîn jî gurtir dikir.
Ger cudabûnekî ne di wextê de be jî, niha em kenên xwe bi hêviyên ji siberojan re derbas dikin. Jiyanîkirina te ye, hewldanên me gihandina cudahîbûna ji jiyaneke ya bi te re ye. Dema ku li ber serê me teht ji nişkan ve derdiketin holê, bê ku guh lêbikî, te bi kenê xwe ve avdida dara jiyanê, em xwe li ber xeyalên te yên paqij digirin. Cudahiya sanciyên te dibe melhema ji birînên me re. Em bi siberojên te yên bi xeyalên xwe pîroz kirî ve tên girêdan. Ew hezkirinên ji derewan sîha wan ji holê radibe, ji axînên kûr ve em xwe ji keyfxweşiyên xwe re dialînin û em bi hevokekî kin hezkirina xwe ji te re pêşkêş dikin. Tê gotin ku ger bê ziman wê sêhra wê ji holê rabe, em xwe ji herî tarîtiya şevê didin aliyekê. Em xweziyên xwe dixin di nava destên xwe yên xwêhdan girtî de, her tişta ku digotin çarenûsa we ye û dispêrin me, Em tevgerekî ya serî rakirinê didin destpêkirin.
Bi înada tevayî xwedayên rûpêşên wan hatine xistin, dimeşin. Di wextekî ya heyva çarde şevî de ku rewşa xwe ya herî bi îhtîşam dijiya, bê ku em nefesê bigirin, me gir derbas dikirin. Tevgerînekî ya di patîkayan ji xwêhdanê şil dike de, heyî; bi toz û duman li hewayê ketiye. Li ser zimanan melodiya stranekî diqîre, li dola dirêj deng vedide û her dirêj dibe. Dema ku beden xwe li ber bayê stranê ve berdide, ruh xwe tahir dikir di şevên rû qermiçokî de. Cotek dest dirêjî çeka xwe dibe, asîman kun dike û ber bi stêrkan ve dimeşe.
