Rêwitiya jiyana Apo’yi û dîroka ji agir
Di rastiya heyida û di nava gerdunêda her zindiyek dibe rêwi û meşa xwe a jiyanê devam dike. An ji dma henase girtin hebe û pênaseya zindî buyinê wan rêkirin rêwitî. Ev rêwitî û meşa bo dîrokê carna bi zanist, carna jî pir ji rastiye dûr û bê wate dewam dike. Her kes bi şewazeki cuda rê digre pêşa xwe û jiyanê dewam dike. Her yek şewazî jiyan û şopandina dîrokê cuda ji bo xwe esas digre. Lê di wirda jî bo me wekî kesayet û civaka Kurd giringe ku em kîjan jiyan û rêwitiyê digrin pêş xwe û dibin lê gerivanê kîjan dîroka? Di destpêka mirovahiyê da û bi ava bûyina şaristaniyê, pir dîrokê da serok, pêşeng derketin. Her yek bi şewazi cuda navê xwe di nava hebûn û jiyana mirov, civak û netewanda bi cîh hîşt. Hinek dîrok bi xwîna mirovan bu dîrok, hinek jî bi bedêlên pir giran simayek û kabus û qirizan xwe di mijiyê mirovahiyêda bi cih hişt. Ger em dîrok û rastiyên wan vekin eş, bedel, tiştê ji dest çûye bine ziman pel û pênus têrê nake. Wekî kesayetê Kurd ku em ji civakek ku bin zordariyêda derbas bûye. Civak û dîroka xwe rast naskirin û tahlil kirinê. Kîjan pêşeng di kîjan pêvajoyê da derbas bûye. Çiqas ked daye û çiqas li pêy qazanca Kurd û axa Kurdistanê çûye? Bi kîjan îdeolojî û fîkrandinê tevgeriya û çi kir bingeha rêka xwe. Bê guman dema mirov wana hemuya digre dest. Di gîhijê wê encamê ku ti tevger biqasi tevgera PKK bu dîroka Kurd û Kurdistanê tekoşîn nedaye meşandin. Bi ber dewamî hebûna xwe dewam nekiriye û nebuye netewî. Ger tevgerek xwe ser lêgerwantiya heqiqetê û civaka wekhev bi tevger bike tu cari bin nakeve û her tim weke ronahî ji bo hêviyê mirovahiyê dibe rêka çareseriye.
Dîrok û jiyana Apo’yi her tim kesayata mirov dixwe nava lêpirsina hindirin û lêgeriwantiya heqiqeta militan bûyinê. Her gaw avêtinek wê her sal û rojê wê û her kêliyê wê bi bedela pir giranbaha derbas bûye. Di virda mirov bi hebûna xwe rabe û wateya hebûna xwe nas dike. Ya rastî dîroka tevgera azadiyê ji bo mirov jî nûda dayik bûyinê û fêrî nirxê mirovahiyê û jiyana azad bûyinê. Ji ber di wirda em fêrbûn her rêwiti, hest, lêgerin û sekin ne layiqê mey. Ji pêşeng û fermandarî rêwitiya me a we jiyana bi nirx her tim di asta mezin bûyinêda jiyan kirin û dest ava kirin. Her pênaseyek ji kêlîyek a dîroke ji me û kesayata me bûyima militanê rast teqin a Apo’yi dixwaze. Ji ber îro ew tevger bûye tevgerek netewî. Bi yek peyvê dîrok û militantî ji me layîq derketinê dixwazê.
Hîwa Agir
